Zimą krzewy borówki są uśpione, a w sprzyjających warunkach także okryte warstwą śniegu. Nie oznacza to jednak, że plantator ma ferie! Owszem, łatwiej jest wtedy o czas wolny, ale nadal do wykonania mamy trzy zabiegi:
1. łuskanie murarek – w styczniu wyjmujemy kokony z rurek trzcinowych, selekcjonujemy je i te dobrze rozwinięte, bez śladu działalności pasożytów, przekładamy do pudełek i wstawiamy do lodówki. Wiosną, nie później niż dwa tygodnie przed przewidywanym terminem kwitnienia roślin, murarki trafią na plantację;

2. przygotowanie rurek gniazdowych dla murarek na kolejny sezon – wykorzystujemy mroźne dni i wybieramy się tam, gdzie normalnie jest mokro, by bezpiecznie powycinać trzciny. Tniemy je następnie na kilkunastocentymetrowe kawałki i odkładamy w suche miejsce;

3. cięcie plantacji – znowu: najlepiej wtedy, gdy temperatura powietrza spada poniżej zera. Mróz dezynfekuje powstałe wskutek cięcia rany, co minimalizuje ryzyko ich zainfekowania. I odwrotnie: deszcz i duża wilgotność powietrza nie sprzyjają cięciu krzewów, stanowią bowiem znakomite warunki dla rozwoju chorób.